Biranda girdin hayatıma.. Ne oldu? Ne bitti anlamadan canımın bir parçası oldun. Uzaktın elbet bana. Göremedim seni ama, sesin, sözlerin, resmin, yüzün, o kadar sıcaktı ki..bir anda sende buldum kendimi. Ama sen görmedin halimi.. önce seni kendimde yaşadım. Sevdim.. hem de çok sevdim. Sen bunu bilmedin..bildin ama aldırış etmedin.. ben aşkın bu kadar acı verdiğini, bu kadar imkansız olduğunu bilmiyordum. Belki de aşkı “aşk” yapanda buydu..
Sen küçük adam!! Hiç gerçekten, yürekten sevdin mi? Birine kendinden çok değer verdin mi? Ben yaptım.. Seni gerçekten sevdim, kendimden çok sana değer verdim. Uzaklarda, teninden, gözlerinden çok uzaklarda olsam da yaptım.
Ben seni çok sevdim be tatlı telaşım!! Tatlı telaşım diyorum çünkü her ismini duyduğumda, seni her andığımda, düşünceme düştüğün her anda yada en basit msn selamında ufak bir telaş sarıyor içimi.. nedensiz.. tarifsiz..
Sen hayal kırıklığım, hala gözümdeki bir damla yaş, aklıma geldiğinde kalbimdeki ufak sızı, dudağımdaki hüzünlü tebessüm, kalbimin en tenha köşe yerine kazılmış acısın..
Ben bütün bunları; göz yaşlarımın sözlerime aldırış etmediği kendi başlarına düştükleri, beni takmadığını, hayatında hiç yerimin olmadığını hatta hiçte olmayacağını anladığım, bütün hayallerimi, umutlarımı bir kenara bıraktığım gece yazıyorum.. senden kopup canımın yandığı o gece.. Artık tek çarem kalemim ve kağıdım oldu.. Kimse anlamıyor beni, sen bile. Acıyorsundur şimdi halime. Belki de bu yüzden o yalanları söyledin. Olsun be tatlı telaşım, yalanda olsa çok güzeldi her şey.. ama şunu bil ben sana asla yalan söylemedim hep kalbimin sesini dinledim. Hiçte pişman değilim.
Son Defa.. "seni seviyorum."